ناتوی جنگ نرم

ناتوی جنگ نرم

سال 1945 میلادی است. جنگ خانمان سوز جهانی دوم با خودکشی آدولف هیتلر به پایان رسیده است. آمریکا و شوروی در عرصه نبرد با آلمان، در برلن به هم رسیده اند و اینک نوبت تقسیم آلمان به دوبخش شرقی و غربی است تا هرکدام از دو ابرقدرت برنده جنگ سهم خود را از پیروزی بر آلمان هیتلری برداشت کنند.

سال 1947 دو سال پس از پایان جنگ جهانی دوم، جنگ سرد آغاز می شود جنگی که در آن ارتش های دو طرف مستقیما وارد عمل نمی شوند و مبارزه در عرصه های مختلف، غیر مستقیم و بدون آتش گشایی رو در روی دو ابر قدرت انجام می گیرد؛ مبارزه ای اقتصادی و نظامی بین ابر قدرت آمریکا و شوروی و همپیمانان آنها که به پیمان ناتو و ورشو پیوسته اند.

پیمان ورشو

نام یک پیمان نظامی است که در سال 1955 به امضای هشت کشور آلبانی، آلمان شرقی، بلغارستان، چکسلواکی، شوروی، رومانی، لهستان و مجارستان رسید و در جنگ سرد رقیب پیمان ناتو بود.

پیمان ناتو

در سال 1949 میلادی یعنی چهار سال پس از پایان جنگ جهانی دوم، کشورهای پیروز جنگ یعنی ایالات متحده آمریکا و کشورهای اروپای غربی مثل انگلیس و فرانسه برای تقابل با سیاست‌های نظامی شوروی پیمان دفاعی دائم ناتو را طراحی کردند که نام اختصاری سازمان پیمان آتلانتیک شمالی است.

بخش مهم پیمان ناتو ماده پنج آن است که در آن، کشورهای امضا کننده توافق کرده‌اند حمله نظامی علیه یک یا چند کشور عضو در اروپا یا آمریکای شمالی را به عنوان حمله به تمامی کشورهای عضو تلقی کنند و به مقابله آن برخیزند.

در طول دوره جنگ سرد رقابت بین دو ابرقدرت در عرصه‌های مختلف مانند نظامی، ایدئولوژی، جاسوسی، تجهیزات نظامی، صنعت و توسعه تکنولوژی با پشتوانه پیمان ناتو از سوی بلوک غرب و پیمان ورشو از سوی بلوک شرق، ادامه داشت، اما هدف اصلی پیمان ناتو، مقابله با تهدیدهای نظامی شوروی بود.

پس از فروپاشی شوروی در سال 1991، پایان دوران جنگ سرد و سیر طبیعی جهان به سمت تک قطبی شدن آغاز شد، آمریکا در صدد برآمد این امر را تسریع نموده و جهان را به سمت آمریکایی شدن هدایت کند و برای تحقق این امر، مقوله فرهنگ را وارد رقابت های جهانی کرد تا با تحت تاثیر قراردادن اعتقادات و آداب و رسوم مذهبی و هنجارهای اجتماعی جوامع و تسلط فرهنگی برآنها، به این امر و نیز تحقق دهکده جهانی که توسط استراتژیست های آمریکا مطرح شده بود دست یابد.

تسخیر مغزها و تخریب افکار و عقاید، یک جنگ بدون خونریزی است که پیروزی هایش عمیق تر و سریع تر اتفاق می افتد اما آثار سیاسی و اقتصادی و اجتماعی آن برای کشوری که مورد تهاجم قرار گرفته است بسیار سنگین تر و مخرب تر از جنگ نظامی است؛ زیرا از آنجا که فرهنگ زیر بنای همه مقوله های دیگر مورد ابتلای بشر است، تخریب فرهنگی همه ابعاد یک اجتماع را تخریب و مقاصد شوم دشمن را یک جا تامین می کند.

حمله به فرهنگ در واقع حمله به سرچشمه است. در جنگ فرهنگی یا جنگ نرم که ناتوی فرهنگی آن را رقم می زند ابزارهای مورد استفاده، رسانه های تصویری و نوشتاری و صوتی است تا از قدرت مهاجم، تصویر قابل قبول و موجهی برای جوامع ایجاد و جامعه مغلوب را مجبور به پذیرش هنجارهای خود کند.

از آنجا که مبنای فرهنگ غرب بر لیبرالیسم و سکولاریسم استوار است، آمریکا و همپیمانان غربی آنها یعنی عناصر ناتوی فرهنگی، دشمن مقابل خود را پس از حذف شوروی از جریان رقابت، اسلام یافته اند و آن را در تقابل با منافع خود می دانند بنابر این همه ابزارهای تهاجم را علیه اسلام به کار گرفته اند این در حالی است که هدف حقیقی ناتوی فرهنگی اسلام ستیزی است.

مبارزه فرهنگی با اسلامی که خواستگاه آن ایران و انقلاب ایران است از بیداری اسلامی در دیگر ممالک جلوگیری می کند و به جایگیر شدن ارزش های غربی در فرهنگ ملت ها منجر خواهد شد.

غرب به قدرت اسلام برای ایجاد تحول در همه زمینه های زندگی بشر وقوف کامل دارد. پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، درسی فراموش نشدنی برای غرب و باوری قطعی بر این مسئله است که تحولی که اسلام در ایران ایجاد کرده است قابل تسری به جوامع دیگر اعم از اسلامی و غیراسلامی است.

به این علت، بیشترین احساس خطر و دغدغه و اضطراب از ناحیه اسلام برای آنها رقم خورده است.

اشپینگلر، ایدئولوگ سیاسی می گوید: «آینده از آن اسلام است و غرب در مقابل اسلام سقوط خواهد کرد.»

بنابر این طبیعی است که غرب همه ابزارهای تهاجم نظیر؛ شبکه های تلوزیونی و رادیویی، سایت های اینترنتی، مطبوعات، خبرگزاری های بین المللی، شبکه های فعال جهانی مثل بی بی سی و سی ان ان و بودجه های فراوان برای تخریب فرهنگی را علیه جمهوری اسلامی به کار گیرد.

هوشیاری رهبر حکیم انقلاب نسبت به رویکردهای فرهنگی غرب و احاطه ایشان به خط مشی دشمن و درک صحیح موقعیت جمهوری اسلامی در جهان سبب شد ایشان سال ها پیش از آنکه از اصطلاح ناتوی فرهنگی حرفی به میان آید این مسئله را در قالب «تهاجم فرهنگی» یا «شبیخون فرهنگی» مطرح کنند:

«من یک وقت گفتم اینها دارند شبیخون فرهنگی می زنند، این راست است و خدا می داند که راست است بعضی نمی فهمند؛ یعنی صحنه را نمی بینند. کسی که صحنه را می بیند ملتفت است که دشمن دارد چه کار می کند و می فهمد که شبیخون هم است!... جوان های ما شهوت را انداختند دور، راحتی و لذت را انداختند دور، رفتند در میدان مبارزه و توانستند دشمن را به زانو در بیاورند. حالا دشمن دارد از جوان های ما انتقامش را می گیرد. انتقامش چیست؟ انتقام او این است که جوان های ما را به لذت و شهوات سرگرم کند، پول خرج می کنند، عکس مبتذل چاپ می کنند و مجانی بین جوان ها منشر می کنند، ویدیو درست می کنند، فیلم های مهیج شهوت را مجانی می دهند.» (5/2/1372)

«عناصر فرهنگی جامعه باید بدانند که امروز دشمن، بیشترین همت خود را روی تهاجم فرهنگی گذاشته است. من به عنوان یک آدم فرهنگی این را عرض می کنم، نه به عنوان یک آدم سیاسی... الان یک کارزار فکری و فرهنگی و سیاسی در جریان است. هرکس بتواند بر صحنه کارزار و نبرد تسلط پیدا کند خبرها را بفهمد، احاطه ذهنی داشته باشد و یک نگاه به صحنه بیندازد، برایش مسلم خواهد شد که الان دشمن از طریق فرهنگی بیشترین فشار خود را وارد می آورد.» (12/2/1369)

«یکی از راه های تهاجم فرهنگی این بوده است که سعی کنند جوان های مومن را از پایبندی های متعصبانه به ایمان- که همان چیزهایی است که یک تمدن را نگه می دارد- منصرف کنند، همان کاری را که در آندلس، در قرن های گذشته کردند یعنی جوان ها را در عالم فساد به شهوترانی، می گساری و این چیزها مشغول کردند، این کار حالا هم دارد انجام می گیرد.» (21/5/1370)

«این مسئله تهاجم فرهنگی که بنده بارها از آن اسم می آورم و حقیقتا و قلبا و روحا نسبت به آن حساس هستم،دو شاخه اساسی و مهم دارد که هر دویش برای شما قابل توجه است: یکی عبارت است از جایگزین کردن فرهنگ بیگانه به جای فرهنگ بومی و شاخه دوم عبارت است از حمله به جمهوری اسلامی و به ارزش های جمهوری اسلامی و ارزش های ملت ایران، از طریق فرهنگی با نوشتن، با تهیه فیلم ها یا نمایشنامه ها یا تنظیم کتاب ها یا فصلنامه ها. این کار هم الان در کشور ما با هدایت بیگانه انجام می گیرد»

«باندهای بین المللی زر و زور که برای تسلط بر منافع ملت ها، سازمان نظامی ناتو را تشکیل داده بودند، اکنون برای نابودی هویت ملی جوامع بشری و تحقق بیشتر اهدافشان در پی تشکیل ناتوی فرهنگی هستند تا با استفاده از امکانات زنجیره ای متنوع و بسیار گسترده رسانه ای، سر رشته تحولات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشورها و ملت ها را به دست گیرند که باید هوشیارانه این مسئله را زیر نظر داشت» آبان/85

اهداف ناتوی فرهنگی

نوک حمله ناتوی فرهنگی که جبهه جنگ نرم را برای نیل به آمال و مقاصد شوم خود برگزیده و تقویت کرده است جوانان و عناصر تاثیر گذار و تاثیر پذیر جوامع و نیروی کارآمد کشورهای هدف هستند؛ زیرا جوانان موتور محرک چرخ های پیشرفت و تعالی جامعه اند و هرگونه اخلال در عملکرد صحیح آنان به مرگ امیدهای جامعه ای که به پیشرفت و صعود نظر دارد منجر خواهد شد.

اهداف کلی ناتوی فرهنگی عبارتند از:

نابودی هویت ملی و مذهبی جوامع و دست یابی به اهداف سیاسی و اقتصادی و اجتماعی که تامین کننده منافع قدرت مهاجم باشد.

ترویج ارزش های مشترک غرب به منظور تضعیف ارزش های مقاوم کشورهای هدف.

 قدرت ‌یافتن روزافزون نظام سرمایه‌داری غرب و حذف نظام متعالی اسلام از جوامع.

پیشگیری از شکل گیری تمدن اسلامی و بیداری اسلامی ناشی از آن.

تمرکز زدایی از ذهن جوانان کشور هدف نسبت به راهکارهای پیشرفت و توسعه صنعتی و فنی و...

بازداشتن جوانان کشور هدف از دست یابی به ارزش های علمی.

ایجاد جو انفعال و عدم حساسیت نسبت به تهاجم نظامی و سیاسی و...

ایجاد وابستگی اقتصادی در کشور هدف و نیل به منافع مادی.

و...

برای مقابله با تهاجم خزنده فرهنگی، بهترین راه ها عبارتند از:

تقویت باورهای مذهبی و ملی.

چنگ زدن به تعالیم متعالی معصومین(ع).

مطالعه موشکافانه سیر تاریخی تحولات اجتماعی و سیاسی و فرهنگی در ایران و جهان.

توجه و بررسی ویژه تبعات فرهنگی غرب بر جامعه غربی و جوامع درجه دو که به غرب تمسک جسته اند.

تحلیل بی غرض علل شکست های اخلاقی و اجتماعی غرب.

مقایسه جامعه پسندیده از نظر اسلام با جامعه منحط و منحرف غرب.

کسب آگاهی و بصیرت مذهبی و علمی و سیاسی و اجتماعی و...

عدم انفعال و خود باختگی نسبت به فرهنگ غربی و اعتماد به داشته ها.

و...

«جوان ها باید هوشیار باشند، جوان ها باید بدانند آنچه از ورای مرزها به وسیله کسانی که هیچ به سرنوشت این ملت علاقه ندارند، می رسد باید با آن با احتیاط برخورد کرد. نمی شود بی قید و شرط هرچه را که از آن سوی مرزها می فرستند، پذیرفت؛ اعم از کالا، کالای فرهنگی و همچنین امواج تبلیغی و فرهنگی. دشمن در کمین است، به خصوص در کمین جوان ها...»