نفت‌ ثروت ملي

نفت‌ ثروت ملي

نفت يک ثروت ملي خدادادي است که به خطاي تاريخي آن را به بودجه عمومي دولت سنجاق کرده‌ايم» در سر سوداي جدايي از نفت به عنوان يک منبع تامين درآمد عمومي داريم و مي‌خواهيم آن را ثروتي براي نسل امروز و فردا بدانيم ليکن چه چاره که با دست خويش آن را به فروش رسانده و دخل و خرج کنيم.

اکنون نگاه‌ها به نفت گويا تکرار همان خطاي تاريخي است که دامن دولتهاي قبلي را گرفته بود و دولت حاضر را هم گرفتار مي‌کند.

دلسوزانه مي‌خواهيم که اين دولت تدبيري متفاوت به خرج دهد و راه گذشته را به شکل ديگر ادامه ندهند. کاش اينگونه باشد که به نظر نيست،

در نيت دولتمردان کنوني براي تحقق شعارها و وعده‌ها و رسيدن به اهداف ترديدي نيست اما مي‌توان بر روشهايي که قرار است در کوتاه‌مدت اجرا شود، نقد وارد کرد که بزرگواران، بين آرمان و روش فاصله‌اي هست.

تازه‌ترين اظهارنظر دکتر محمود احمدي‌نژاد رئيس جمهوري محترم بر اين موضوع تاکيد دارد که لايحه تقسيم بخشي از درآمد نفتي بين استانهاي نفت‌خيز به مجلس مي‌رود تا در نتيجه اين اقدام، سطح محروميت مناطق نفت‌خيز کاهش يابد و آنها به توسعه‌يافتگي موزون و پايدار برسند.

محروميت مناطق نفت‌خيز کشور آنهم در اقتصاد ايران که 80 درصد آن را دولت اداره مي‌کند و انحصار منابع درآمدي نفتي را در اختيار دارد، از شگفتي‌هاي تاسف‌بار است و عزم دولت براي زدودن آثار محروميت اين مناطق البته قابل تقدير است اما چگونه؟

مهم اين است

اما دولت براي رفع محروميت از مناطق نفت‌خيز بايد نگاه ملي داشته باشد و داشتن استراتژي. تبديل مناطق نفت‌خيز به قطب انرژي ايران در همه ابعاد آن ضرورت امروز و فردا است. رسيدن به اين مسئله با ارائه يک لايحه و تخصيص بخشي از درآمد نفتي به مناطق محروم نفت‌خيز بدون داشتن استراتژي کلان محکوم به شکست خواهد بود.

2-نفت و درآمدهاي وسوسه‌انگيز آن متعلق به مناطق نفت‌خيز نيست بلکه يک ثروت ملي است بنابراين آثار ناشي از اختصاص درآمدهاي نفتي به مناطق نفت‌خيز بايد به کل اقتصاد ايران تسري يابد و نگاه منطقه‌گرايي و قوميتي به اين ثروت ملي به نگاه ملي تبديل شود.